མི་རབས་ གསར་བར་ ལང་ཚོ་ ཟེར་བའི་ འབྱོར་བ་ ཞིག་ ཡོད།
མི་རབས་ གསར་བར་ ང་རྒྱལ་ ཟེར་བའི་ སྤོབས་པ་ ཞིག་ ཡོད།
མི་རབས་ གསར་བར་ ཀུ་རེ་ ཟེར་བའི་ རྣམ་འགྱུར་ ཞིག་ ཡོད།
མི་རབས་ གསར་བར་ རང་དབང་ ཟེར་བའི་ བསླུ་བྲིད་ ཅིག་ ཡོད།
གཞས་ འདི་ ཧ་ཅང་ སྙན་པོ་ དང་ ངར་པོ། འཇུག་པོ། འཚམས་པོ་ བཅས་ འདུག
གཞས་པ་ གཡུ་འབྲུག དང་ ཟླ་བ་སྔོན་པོ་ ལ་ ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ ཞུ་རྒྱུ་ ཡིན།
Sunday, February 28, 2010
Sunday, February 21, 2010
Tibetans make Gandhi proud
By Tenzin Dorjee — Special to GlobalPost
Published: February 10, 2010 07:12 ET
NEW YORK — Last year around this time Tibetans decided to observe the traditional New Year — or Losar — as an occasion of mourning for those killed in China’s crackdown in 2008 following the Tibet uprising.
Appeals to forego Losar celebrations spread via text messages, blogs and word of mouth. On Losar, Tibetans stayed at home and ignored the fireworks, defying authorities who wanted them to sing and dance for state media. Overnight Tibetans turned silence — generally a sign of submission — into a weapon of resistance. The No Losar movement was nothing short of civil disobedience in full bloom.
On Feb. 14, Tibetans will again greet Losar with an air of defiance — many are planning not to celebrate while others will embrace cultural traditions as an act of subversive resistance. A couple of days later, U.S. President Obama will meet with His Holiness the Dalai Lama, sending a signal of hope to Tibetans everywhere. The 2008 Tibetan uprising may now seem a distant memory, but the dust of resistance is far from settled. With the new year, a different kind of storm brews over the Tibetan plateau.
Tibetans from Lhasa and Lithang to Markham and Ngaba have been engaging in experimental forms of nonviolent resistance in the tradition of Mahatma Gandhi and Martin Luther King Jr. Though China’s intensified repression has created the illusion of normalcy, Tibetans are ushering in a grassroots revolution — one that strengthens Tibetan nationhood and undermines the structure of Chinese colonialism.
This quiet revolution is perhaps best symbolized by Lhakar — a movement whose name means White Wednesday. It’s no secret the Dalai Lama was born on a Wednesday. Every week on this day, a growing number of Tibetans in urban and rural Tibet are making a political statement by wearing traditional clothes, speaking Tibetan, performing circumambulations, eating in Tibetan restaurants and buying from Tibetan-owned businesses. Click here to read more.
Published: February 10, 2010 07:12 ET
NEW YORK — Last year around this time Tibetans decided to observe the traditional New Year — or Losar — as an occasion of mourning for those killed in China’s crackdown in 2008 following the Tibet uprising.
Appeals to forego Losar celebrations spread via text messages, blogs and word of mouth. On Losar, Tibetans stayed at home and ignored the fireworks, defying authorities who wanted them to sing and dance for state media. Overnight Tibetans turned silence — generally a sign of submission — into a weapon of resistance. The No Losar movement was nothing short of civil disobedience in full bloom.
On Feb. 14, Tibetans will again greet Losar with an air of defiance — many are planning not to celebrate while others will embrace cultural traditions as an act of subversive resistance. A couple of days later, U.S. President Obama will meet with His Holiness the Dalai Lama, sending a signal of hope to Tibetans everywhere. The 2008 Tibetan uprising may now seem a distant memory, but the dust of resistance is far from settled. With the new year, a different kind of storm brews over the Tibetan plateau.
Tibetans from Lhasa and Lithang to Markham and Ngaba have been engaging in experimental forms of nonviolent resistance in the tradition of Mahatma Gandhi and Martin Luther King Jr. Though China’s intensified repression has created the illusion of normalcy, Tibetans are ushering in a grassroots revolution — one that strengthens Tibetan nationhood and undermines the structure of Chinese colonialism.
This quiet revolution is perhaps best symbolized by Lhakar — a movement whose name means White Wednesday. It’s no secret the Dalai Lama was born on a Wednesday. Every week on this day, a growing number of Tibetans in urban and rural Tibet are making a political statement by wearing traditional clothes, speaking Tibetan, performing circumambulations, eating in Tibetan restaurants and buying from Tibetan-owned businesses. Click here to read more.
Friday, February 5, 2010
Don't Let China Steal Losar
Losar belongs to Tibet. Losar belongs to the Tibetan people. No one can steal it from us.
I live in a foreign land where Tibetan festivals hold no immediate meaning. Struggling onto crowded subways each morning and each night, avoiding the empty gaze of strangers, the ground I walk upon is many seas and skies away from my mountainous home. So why should I celebrate Losar? The real New Year is already past, any way. Well, the answer is simple: No matter where I live, I am Tibetan, and if I don't celebrate my own tradition, who will?
It has become clear that Chinese authorities have been encouraging Tibetans in certain parts of Tibet to celebrate Losar, even handing out cash for fireworks in some cases. Understandably, this pathetic attempt by China to hijack Losar has angered Tibetans, some of whom may have decided to skip Losar in a knee-jerk reaction.
To celebrate Losar just because China tells us to do so - that's a mistake. Likewise, to skip Losar just because China tells us to celebrate it - that's also a mistake. Our tradition should not be relegated to a mere reaction - equal or opposite - to China's demands. China should have no say in how we practice our tradition. We Tibetans must proactively decide whether, when, where and how to observe Losar.
Chinese authorities will tell us to celebrate Losar next year too, and the year after that. Are we going to skip every Losar just to make a point? If we really want to hit the Chinese government where it hurts most, we should observe Losar in all the ways that distinguish us from them. We should use the occasion to assert our identity - eat Tibetan food, wear Tibetan dress, speak in Tibetan, write Losar cards and door signs in Tibetan, light butter lamps and perform kora. Let khatas hang on the door and prayer flags fly in the wind, let the smell of tsampa and incense fill the air.
Messages from Tibet, via articles and poems, have called on Tibetans to celebrate Losar as an occasion to assert our identity, empower our spirit, and to distinguish ourselves from the Chinese. Many are using the power of visuals, creating heart-shaped images with the word "Tibet" inscribed on them, to play on the fact that Losar falls on Valentine's Day. I heard that in Lhasa, for example, people have done most of the shopping and are planning to observe Losar at home. After living under virtual martial law for nearly two years, sharing a hot bowl of guthuk and a sweet dish of dresil with friends and family will nourish the soul.
Though mourning is important as a symbolic gesture, it is politically useless beyond a certain point. Excessive mourning, instead of bringing the dead back to life, pulls the living closer to death. In fact, the best way to honor the our martyrs is to advance the Tibetan struggle for freedom - which is what they died for - and the best way to advance the struggle is to engage the grassroots through activism. People will participate in a movement that is vibrant, inclusive, engaging and dynamic. No one is drawn to a movement that is drowning in a pool of tears and self-pity and endless mourning.
Let's distinguish ourselves from our oppressors, not by our sorrow but by our spirit, not by our mourning but by our activism. If we want to advance our movement, and if we truly want to pay tribute to our martyrs, we must observe Losar by being Tibetan, by taking action, by taking a pledge.
This Losar, take a pledge to do something every week - if possible, every day - that will strengthen Tibetan people and weaken the Chinese empire.
I live in a foreign land where Tibetan festivals hold no immediate meaning. Struggling onto crowded subways each morning and each night, avoiding the empty gaze of strangers, the ground I walk upon is many seas and skies away from my mountainous home. So why should I celebrate Losar? The real New Year is already past, any way. Well, the answer is simple: No matter where I live, I am Tibetan, and if I don't celebrate my own tradition, who will?
It has become clear that Chinese authorities have been encouraging Tibetans in certain parts of Tibet to celebrate Losar, even handing out cash for fireworks in some cases. Understandably, this pathetic attempt by China to hijack Losar has angered Tibetans, some of whom may have decided to skip Losar in a knee-jerk reaction.
To celebrate Losar just because China tells us to do so - that's a mistake. Likewise, to skip Losar just because China tells us to celebrate it - that's also a mistake. Our tradition should not be relegated to a mere reaction - equal or opposite - to China's demands. China should have no say in how we practice our tradition. We Tibetans must proactively decide whether, when, where and how to observe Losar.
Chinese authorities will tell us to celebrate Losar next year too, and the year after that. Are we going to skip every Losar just to make a point? If we really want to hit the Chinese government where it hurts most, we should observe Losar in all the ways that distinguish us from them. We should use the occasion to assert our identity - eat Tibetan food, wear Tibetan dress, speak in Tibetan, write Losar cards and door signs in Tibetan, light butter lamps and perform kora. Let khatas hang on the door and prayer flags fly in the wind, let the smell of tsampa and incense fill the air.
Messages from Tibet, via articles and poems, have called on Tibetans to celebrate Losar as an occasion to assert our identity, empower our spirit, and to distinguish ourselves from the Chinese. Many are using the power of visuals, creating heart-shaped images with the word "Tibet" inscribed on them, to play on the fact that Losar falls on Valentine's Day. I heard that in Lhasa, for example, people have done most of the shopping and are planning to observe Losar at home. After living under virtual martial law for nearly two years, sharing a hot bowl of guthuk and a sweet dish of dresil with friends and family will nourish the soul.
Though mourning is important as a symbolic gesture, it is politically useless beyond a certain point. Excessive mourning, instead of bringing the dead back to life, pulls the living closer to death. In fact, the best way to honor the our martyrs is to advance the Tibetan struggle for freedom - which is what they died for - and the best way to advance the struggle is to engage the grassroots through activism. People will participate in a movement that is vibrant, inclusive, engaging and dynamic. No one is drawn to a movement that is drowning in a pool of tears and self-pity and endless mourning.
Let's distinguish ourselves from our oppressors, not by our sorrow but by our spirit, not by our mourning but by our activism. If we want to advance our movement, and if we truly want to pay tribute to our martyrs, we must observe Losar by being Tibetan, by taking action, by taking a pledge.
This Losar, take a pledge to do something every week - if possible, every day - that will strengthen Tibetan people and weaken the Chinese empire.
ལོ་གསར། རྒྱུ་མཚན་ནི་ང་ཚོ་བོད་པ་རེད།
༄༅༑ བརྩེ་བའི་གྲོགས་པོ་ལྷན་རྒྱས་དང་བོད་དོན་རྒྱབ་སྐྱོར་གནང་མཁན་ལྷན་རྒྱས་ལ།
སླེབས་ལ་ཉེ་བའི་སྤྱི་ལོ་༢༠༡༠ལོའི་ཟླ་༢ཚེས་༡༤ཉིན་ནི་བོད་པའི་ལོ་གསར་ རེད། བོད་ཀྱི་སྐར་རྩིས་རིག་པའི་རྩིས་སྲོལ་ལྟར་བྱས་ན་ལྕགས་སྟག་བོད་རྒྱལ་ལོ་ ༢༡༣༧ལོ་འདི་ཤར་བའི་དགའ་སྟོན་གྱི་ཉིན་མོ་ཞིག་རེད་ལ། ཡང་འགྱུར་ལྡོག་དང་རེ་བ། བསྐྱར་སོན་གྱི་དམིགས་བསལ་དུས་ཚོད་ཅིག་ཀྱང་ཡིན་པ་རེད། ལོ་གསར་པའི་ཉིན་མོ་འདིར་ང་ཚོས་རང་མི་རིགས་ཀྱི་རྒྱལ་རབས་ལོ་རྒྱུས་དང་ང་ཚོའི་ རིག་གཞུང༌། ང་ཚོའི་ཆོས་ལུགས། ང་ཚོའི་མ་འོངས་ཀྱི་ཆེད་དགའ་སྟོན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དགའ་སྟོན་ཞུ་དགོས་དོན་ནི་ང་ཚོའི་རྒྱལ་རབས་ལོ་རྒྱུས་ནི་རླབས་ཆེན་ཞིག་ དང༌། ང་ཚོའི་རིག་གཞུང་ནི་མཛེས་སྡུག་ལྡན་པ། ང་ཚོའི་ཆོས་ལུགས་ནི་གཏིང་ཟབ་པ་ཞིག་རེད། ད་ལྟའི་འཆར་ང་ཚོས་དཀའ་སྡུག་ཆེན་པོ་ཞིག་མྱོང་བཞིན་ཡོད་པ་ཡིན་རུང༌། ང་ཚོའི་མ་འོངས་པ་ནི་འོད་སྟོང་ལྡན་པ་ཞིག་རེད།
སྤྱི་ལོ་༢༠༠༨ལོ་ནས་བཟུང་ང་ཚོ་བོད་ཀྱི་མདོ་དབུས་ཁམས་གསུམ་ནང་བོད་མི་ཚོས་ གཅིག་མཇུག་གཉིས་མཐུད་ངང་ངོ་རྒོལ་གྱི་ལས་འགུལ་སྤེལ་བའི་རྗེས་ང་ཚོའི་ཤ་ཁྲག་ གཅིག་གི་སྤུན་ཟླ་ཚོ་རྒྱ་ནག་གུང་ཁྲན་གཞུང་གི་དབང་སྒྱུར་འོག་བོད་ནང་གི་གནས་ སྟངས་སྔར་ལས་ཇེ་ངན་ཇེ་སྡུག་ཏུ་ཕྱིན་ནས་བཙོན་འཇུག་དང་མནར་གཅོད། འདས་གྲོངས་སུ་ཕྱིན་པ་སོགས་དཀའ་སྡུག་མྱོང་བ་ཁག་དངོས་སུ་མཐོང༌ཡོད། དེར་བརྟེན་ན་ནིང་ལོར་འཛམ་གླིང་ཡུལ་གྲུ་ཁག་ནང་གནས་པའི་བོད་མི་ཚོས་སྐྱིད་ སྡུག་མཉམ་མྱོང་ཐོག་ནས་བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་ལ་དགའ་སྟོན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཞུས་མེད་པ་ རེད།
འདི་ལོ་བོད་མི་མང་དག་ཅིག་གིས་བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་ལ་བསུ་བ་ཞུ་རྒྱུའི་གྲ་སྒྲིག་ བྱེད་བཞིན་ཡོད་པ་རེད། དེ་ཡང་རྒྱུ་མཚན་ནི་ང་ཚོ་བོད་པ་ཡིན་པའི་དབང་གིས་རེད། ང་ཚོས་བོད་སྐད་རྒྱབ་པ་དང་བོད་ཆས་སྤྲས་པ། ང་ཚོ་བོད་མི་རིགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྲོལ་རྒྱུན་གཞིར་བཟུང་ང་ཚོ་བོད་ པའི་འདུ་ཤེས་ཟབ་རུ་གཏོང་རྒྱུ་དང༌། ང་ཚོའི་སྙིང་སྟོབས་ཧུར་སྐྱེད་ཡོང་བའི་ཆེད་དུ་ཡིན། བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་བཏང་བ་བརྒྱུད་ང་ཚོར་བློ་སྟོབས་གསར་པ་ཞིག་དང་གོ་སྐབས་གསར་པ་ ཞིག་འཚོལ་ཐུབ་པ་བྱུང་ནས་མུ་མཐུད་ང་ཚོའི་འཐབ་རྩོད་འདི་རྒྱུན་འཁྱོངས་ཐུབ་པ་ ཡོང་རྒྱུ་རེད་ལ། རང་ཉིད་ཀྱི་ནང་མི་དང་དགའ་ཉེ་སྤུན་མཆེད་ལྷན་ང་ཚོ་བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་ལ་སྲུང་ བརྩི་ཞུས་པ་བརྒྱུད་བོད་མི་ཚོར་སྤྲོ་སྐྱིད་ཀྱི་ཚོར་བ་ཞིག་འཚོལ་ཐུབ་རྒྱུ་རེད་ ལ། སྤྲོ་སྐྱིད་ནི་དཀའ་སྡུག་དང་འདྲ་བར་རང་དབང་འཐབ་རྩོད་ཀྱི་ལས་འགུལ་ཚང་མའི་ནང་ མེད་དུ་མི་རུང་བའི་ཆ་ཤས་ཤིག་ཡིན་པ་རེད།
དུས་རབས་ཕྱེད་ཀ་ལྷག་ཙམ་བཙན་བཟུང་བྱས་པའི་རྗེས་ང་ཚོས་གསལ་པོ་ཤེས་ཐུབ་པ་ཞིག་ ནི་དྲག་གནོན་པས་བོད་མི་རིགས་ཀྱི་སྙིང་སྟོབས་ལ་ཡིད་སྨོན་ཡོང་གི་ཡོད་པ་དང་ དབང་ཤུགས་ལ་གཉའ་སྒུར་གྱི་མེད། ལོ་འདིར་འཛམ་གླིང་ཡུལ་གྲུ་ཁག་ནང་ཡོད་པའི་བོད་མི་ཚོས་ལོ་གསར་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ ཞུས་པའི་སྐབས་དང་བསྟུན་ནས་ང་ཚོའི་སྙིང་སྟོབས་འདིར་སོན་ཤུགས་ཀྱི་འཚོ་བཅུད་ གསར་པ་ཞིག་བཅུག་རྒྱུ་ཡིན།
ང་ཚོས་གལ་ཆེའི་སྲོལ་རྒྱུན་རིག་གཞུང་ལ་སྲུང་བརྩི་ཞུས་པའི་སྐབས་དེར་བོད་མི་ དང་བོད་དོན་རྒྱབ་སྐྱོར་གནང་མཁན་ཚོ་གདན་ཞུས་ཀྱིས་སྤྱི་ཟླ་༢ཚེས་༡༤ཉིན་མོ་ འདིར་ཆོས་ཁང་དང་། ཡང་ན་སྒེའུ་ཁུང་གི་སྟེང་མཆོད་མེ་ཕུལ་ནས་རྒྱ་ནག་གཞུང་གིས་ཁྲིམས་འགལ་ངང་བཙན་ བཟུང་བྱས་པར་མུ་མཐུད་འགོག་རྒོལ་བྱེད་མཁན་གྱི་བོད་མི་ཚོར་ཁོང་རྣམ་པའི་དཔའ་ ངར་ཞུམ་མེད་ཀྱི་བློ་སྟོབས་འདིར་གུད་བཏུད་མཚོན་པར་བྱ་རྒྱུ་ཡིན།
བོད་རང་བཙན་ཐོབ་ངེས་རེད།
བོད་རང་བཙན་སློབ་ཕྲུག་ཚོགས་པའི་འགན་འཛིན་བསྟན་འཛིན་རྡོ་རྗེ་དང་།
བོད་ཀྱི་ལས་འགུལ་ལྟེ་གནས་ཁང་གི་འགན་འཛིན་བཀྲས་མཐོང་ལྷ་སྒྲོན་ནས།
སླེབས་ལ་ཉེ་བའི་སྤྱི་ལོ་༢༠༡༠ལོའི་ཟླ་༢ཚེས་༡༤ཉིན་ནི་བོད་པའི་ལོ་གསར་ རེད། བོད་ཀྱི་སྐར་རྩིས་རིག་པའི་རྩིས་སྲོལ་ལྟར་བྱས་ན་ལྕགས་སྟག་བོད་རྒྱལ་ལོ་ ༢༡༣༧ལོ་འདི་ཤར་བའི་དགའ་སྟོན་གྱི་ཉིན་མོ་ཞིག་རེད་ལ། ཡང་འགྱུར་ལྡོག་དང་རེ་བ། བསྐྱར་སོན་གྱི་དམིགས་བསལ་དུས་ཚོད་ཅིག་ཀྱང་ཡིན་པ་རེད། ལོ་གསར་པའི་ཉིན་མོ་འདིར་ང་ཚོས་རང་མི་རིགས་ཀྱི་རྒྱལ་རབས་ལོ་རྒྱུས་དང་ང་ཚོའི་ རིག་གཞུང༌། ང་ཚོའི་ཆོས་ལུགས། ང་ཚོའི་མ་འོངས་ཀྱི་ཆེད་དགའ་སྟོན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཞུ་རྒྱུ་ཡིན། དགའ་སྟོན་ཞུ་དགོས་དོན་ནི་ང་ཚོའི་རྒྱལ་རབས་ལོ་རྒྱུས་ནི་རླབས་ཆེན་ཞིག་ དང༌། ང་ཚོའི་རིག་གཞུང་ནི་མཛེས་སྡུག་ལྡན་པ། ང་ཚོའི་ཆོས་ལུགས་ནི་གཏིང་ཟབ་པ་ཞིག་རེད། ད་ལྟའི་འཆར་ང་ཚོས་དཀའ་སྡུག་ཆེན་པོ་ཞིག་མྱོང་བཞིན་ཡོད་པ་ཡིན་རུང༌། ང་ཚོའི་མ་འོངས་པ་ནི་འོད་སྟོང་ལྡན་པ་ཞིག་རེད།
སྤྱི་ལོ་༢༠༠༨ལོ་ནས་བཟུང་ང་ཚོ་བོད་ཀྱི་མདོ་དབུས་ཁམས་གསུམ་ནང་བོད་མི་ཚོས་ གཅིག་མཇུག་གཉིས་མཐུད་ངང་ངོ་རྒོལ་གྱི་ལས་འགུལ་སྤེལ་བའི་རྗེས་ང་ཚོའི་ཤ་ཁྲག་ གཅིག་གི་སྤུན་ཟླ་ཚོ་རྒྱ་ནག་གུང་ཁྲན་གཞུང་གི་དབང་སྒྱུར་འོག་བོད་ནང་གི་གནས་ སྟངས་སྔར་ལས་ཇེ་ངན་ཇེ་སྡུག་ཏུ་ཕྱིན་ནས་བཙོན་འཇུག་དང་མནར་གཅོད། འདས་གྲོངས་སུ་ཕྱིན་པ་སོགས་དཀའ་སྡུག་མྱོང་བ་ཁག་དངོས་སུ་མཐོང༌ཡོད། དེར་བརྟེན་ན་ནིང་ལོར་འཛམ་གླིང་ཡུལ་གྲུ་ཁག་ནང་གནས་པའི་བོད་མི་ཚོས་སྐྱིད་ སྡུག་མཉམ་མྱོང་ཐོག་ནས་བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་ལ་དགའ་སྟོན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཞུས་མེད་པ་ རེད།
འདི་ལོ་བོད་མི་མང་དག་ཅིག་གིས་བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་ལ་བསུ་བ་ཞུ་རྒྱུའི་གྲ་སྒྲིག་ བྱེད་བཞིན་ཡོད་པ་རེད། དེ་ཡང་རྒྱུ་མཚན་ནི་ང་ཚོ་བོད་པ་ཡིན་པའི་དབང་གིས་རེད། ང་ཚོས་བོད་སྐད་རྒྱབ་པ་དང་བོད་ཆས་སྤྲས་པ། ང་ཚོ་བོད་མི་རིགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྲོལ་རྒྱུན་གཞིར་བཟུང་ང་ཚོ་བོད་ པའི་འདུ་ཤེས་ཟབ་རུ་གཏོང་རྒྱུ་དང༌། ང་ཚོའི་སྙིང་སྟོབས་ཧུར་སྐྱེད་ཡོང་བའི་ཆེད་དུ་ཡིན། བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་བཏང་བ་བརྒྱུད་ང་ཚོར་བློ་སྟོབས་གསར་པ་ཞིག་དང་གོ་སྐབས་གསར་པ་ ཞིག་འཚོལ་ཐུབ་པ་བྱུང་ནས་མུ་མཐུད་ང་ཚོའི་འཐབ་རྩོད་འདི་རྒྱུན་འཁྱོངས་ཐུབ་པ་ ཡོང་རྒྱུ་རེད་ལ། རང་ཉིད་ཀྱི་ནང་མི་དང་དགའ་ཉེ་སྤུན་མཆེད་ལྷན་ང་ཚོ་བོད་ཀྱི་ལོ་གསར་ལ་སྲུང་ བརྩི་ཞུས་པ་བརྒྱུད་བོད་མི་ཚོར་སྤྲོ་སྐྱིད་ཀྱི་ཚོར་བ་ཞིག་འཚོལ་ཐུབ་རྒྱུ་རེད་ ལ། སྤྲོ་སྐྱིད་ནི་དཀའ་སྡུག་དང་འདྲ་བར་རང་དབང་འཐབ་རྩོད་ཀྱི་ལས་འགུལ་ཚང་མའི་ནང་ མེད་དུ་མི་རུང་བའི་ཆ་ཤས་ཤིག་ཡིན་པ་རེད།
དུས་རབས་ཕྱེད་ཀ་ལྷག་ཙམ་བཙན་བཟུང་བྱས་པའི་རྗེས་ང་ཚོས་གསལ་པོ་ཤེས་ཐུབ་པ་ཞིག་ ནི་དྲག་གནོན་པས་བོད་མི་རིགས་ཀྱི་སྙིང་སྟོབས་ལ་ཡིད་སྨོན་ཡོང་གི་ཡོད་པ་དང་ དབང་ཤུགས་ལ་གཉའ་སྒུར་གྱི་མེད། ལོ་འདིར་འཛམ་གླིང་ཡུལ་གྲུ་ཁག་ནང་ཡོད་པའི་བོད་མི་ཚོས་ལོ་གསར་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ ཞུས་པའི་སྐབས་དང་བསྟུན་ནས་ང་ཚོའི་སྙིང་སྟོབས་འདིར་སོན་ཤུགས་ཀྱི་འཚོ་བཅུད་ གསར་པ་ཞིག་བཅུག་རྒྱུ་ཡིན།
ང་ཚོས་གལ་ཆེའི་སྲོལ་རྒྱུན་རིག་གཞུང་ལ་སྲུང་བརྩི་ཞུས་པའི་སྐབས་དེར་བོད་མི་ དང་བོད་དོན་རྒྱབ་སྐྱོར་གནང་མཁན་ཚོ་གདན་ཞུས་ཀྱིས་སྤྱི་ཟླ་༢ཚེས་༡༤ཉིན་མོ་ འདིར་ཆོས་ཁང་དང་། ཡང་ན་སྒེའུ་ཁུང་གི་སྟེང་མཆོད་མེ་ཕུལ་ནས་རྒྱ་ནག་གཞུང་གིས་ཁྲིམས་འགལ་ངང་བཙན་ བཟུང་བྱས་པར་མུ་མཐུད་འགོག་རྒོལ་བྱེད་མཁན་གྱི་བོད་མི་ཚོར་ཁོང་རྣམ་པའི་དཔའ་ ངར་ཞུམ་མེད་ཀྱི་བློ་སྟོབས་འདིར་གུད་བཏུད་མཚོན་པར་བྱ་རྒྱུ་ཡིན།
བོད་རང་བཙན་ཐོབ་ངེས་རེད།
བོད་རང་བཙན་སློབ་ཕྲུག་ཚོགས་པའི་འགན་འཛིན་བསྟན་འཛིན་རྡོ་རྗེ་དང་།
བོད་ཀྱི་ལས་འགུལ་ལྟེ་གནས་ཁང་གི་འགན་འཛིན་བཀྲས་མཐོང་ལྷ་སྒྲོན་ནས།
Tuesday, February 2, 2010
ང་བོད་པ་ཡིན།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ངས་ བོད་ཇ་ འཐུང་།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ངས་ རྩམ་པ་ ཟ།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཡིག་ སྦྱང་གི་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ ཡང་ཡང་ བོད་ཀྱི་ རྨི་ལམ་ གཏོང་།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ གླུ་གཞས་ ལ་ དགའ།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ལ་ འགྲོ་འདོད་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ངའི་ ཕ་མ་ བོད་པ་ རེད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཡིག་ ཀློག་དུས་ དཀའ་ལས་ འདུག
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཡིག ད་དུང་ དཀའ་ལས་ རྒྱག་ནས་ ཀློག་གི་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ རང་དབང་ དང་ དམངས་གཙོ་ ལ་ དགའ།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ བོད་མི་ ས་ཡ་དྲུག ངའི་ སྤུན་ཆེད་ རེད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཀྱི་ ལོ་རྒྱུད་ ལ་ སྤོབས་པ་ དང་ བོད་ཀྱི་ འདུན་ལམ་ ལ་ དོ་སྣང་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ངས་ རྩམ་པ་ ཟ།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཡིག་ སྦྱང་གི་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ ཡང་ཡང་ བོད་ཀྱི་ རྨི་ལམ་ གཏོང་།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ གླུ་གཞས་ ལ་ དགའ།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ལ་ འགྲོ་འདོད་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ངའི་ ཕ་མ་ བོད་པ་ རེད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཡིག་ ཀློག་དུས་ དཀའ་ལས་ འདུག
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཡིག ད་དུང་ དཀའ་ལས་ རྒྱག་ནས་ ཀློག་གི་ ཡོད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ རང་དབང་ དང་ དམངས་གཙོ་ ལ་ དགའ།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ བོད་མི་ ས་ཡ་དྲུག ངའི་ སྤུན་ཆེད་ རེད།
ང་ བོད་པ་ ཡིན། རྒྱུ་མཚན་ ང་ བོད་ཀྱི་ ལོ་རྒྱུད་ ལ་ སྤོབས་པ་ དང་ བོད་ཀྱི་ འདུན་ལམ་ ལ་ དོ་སྣང་ ཡོད།
LOSAR: Because I am Tibetan
Dear Friends & Supporters of Tibet,
Tibetans will mark Losar - the Tibetan New Year - on February 14th, 2010. In the Tibetan lunar calendar, this day marks the beginning of the Iron Tiger Year 2137, a time for change, hope, and renewal. On this day, we celebrate our history, our culture, our religion, and our future - because our history is great, our culture beautiful, our religion profound, and – in spite of our present suffering – our future is bright.
Since 2008, following the Tibetan uprising in all three historical provinces of Tibet, we witnessed an escalation in the imprisonment, torture and death of our fellow countrymen and women under Chinese rule. Because of this, last year, Tibetans united around the world and did not celebrate Losar.
This year, many Tibetans are planning to observe Losar for one reason only: because we are Tibetan. We will speak Tibetan language, wear Tibetan dress, and observe Tibetan customs, thus strengthening our identity and our spirit. Through this observance we will find new courage and opportunities to advance our struggle. In observing Losar with family and friends, Tibetans will reach for happiness, which, as much as suffering, is an integral part of a freedom movement.
Through all these years of occupation one thing is clear: the oppressor envies the spirit of the Tibetan people, which cannot be crushed by violence. This year Tibetans worldwide will nourish this spirit with the observance of Losar.
While observing this important cultural tradition, we ask Tibetans and supporters to light butter lamps and candles on their altars and in their windows on February 14th to honor the courage of the Tibetan people in Tibet who continue to resist the Chinese government's illegal occupation of their homeland.
Tibet will be free.
With hope,
Tenzin Dorjee,
Executive Director, Students for a Free Tibet
&
Lhadon Tethong,
Director, Tibet Action Institute
Please take a moment to watch this inspiring video from Amdo, Eastern Tibet, where Tibetans, young and old, declare the myriad ways they are Tibetan: http://www.youtube.com/watch?v=rMcau-0igDs
Included in the video are these statements:
I am Tibetan because I love Tibet.
I am Tibetan because I learn Tibetan.
I am Tibetan because I love my culture.
I am Tibetan because I wear only Tibetan dress.
I am Tibetan because Tibetan blood flows in me.
I am Tibetan because my mother is Tibetan.
I am Tibetan because I sing Tibetan.
I am Tibetan because I am a Tibetan nomad.
I am Tibetan because I love my land.
I am Tibetan because I am a herder on the plateau.
I am Tibetan because I never forget Tibet.
I am Tibetan because I love my Tibetan brothers and sisters.
Tibetans will mark Losar - the Tibetan New Year - on February 14th, 2010. In the Tibetan lunar calendar, this day marks the beginning of the Iron Tiger Year 2137, a time for change, hope, and renewal. On this day, we celebrate our history, our culture, our religion, and our future - because our history is great, our culture beautiful, our religion profound, and – in spite of our present suffering – our future is bright.
Since 2008, following the Tibetan uprising in all three historical provinces of Tibet, we witnessed an escalation in the imprisonment, torture and death of our fellow countrymen and women under Chinese rule. Because of this, last year, Tibetans united around the world and did not celebrate Losar.
This year, many Tibetans are planning to observe Losar for one reason only: because we are Tibetan. We will speak Tibetan language, wear Tibetan dress, and observe Tibetan customs, thus strengthening our identity and our spirit. Through this observance we will find new courage and opportunities to advance our struggle. In observing Losar with family and friends, Tibetans will reach for happiness, which, as much as suffering, is an integral part of a freedom movement.
Through all these years of occupation one thing is clear: the oppressor envies the spirit of the Tibetan people, which cannot be crushed by violence. This year Tibetans worldwide will nourish this spirit with the observance of Losar.
While observing this important cultural tradition, we ask Tibetans and supporters to light butter lamps and candles on their altars and in their windows on February 14th to honor the courage of the Tibetan people in Tibet who continue to resist the Chinese government's illegal occupation of their homeland.
Tibet will be free.
With hope,
Tenzin Dorjee,
Executive Director, Students for a Free Tibet
&
Lhadon Tethong,
Director, Tibet Action Institute
Please take a moment to watch this inspiring video from Amdo, Eastern Tibet, where Tibetans, young and old, declare the myriad ways they are Tibetan: http://www.youtube.com/watch?v=rMcau-0igDs
Included in the video are these statements:
I am Tibetan because I love Tibet.
I am Tibetan because I learn Tibetan.
I am Tibetan because I love my culture.
I am Tibetan because I wear only Tibetan dress.
I am Tibetan because Tibetan blood flows in me.
I am Tibetan because my mother is Tibetan.
I am Tibetan because I sing Tibetan.
I am Tibetan because I am a Tibetan nomad.
I am Tibetan because I love my land.
I am Tibetan because I am a herder on the plateau.
I am Tibetan because I never forget Tibet.
I am Tibetan because I love my Tibetan brothers and sisters.
Monday, February 1, 2010
The world's super bully - China
China may not be a super power yet, but it is already behaving like a super bully.
As Obama prepares to meet with His Holiness the Dalai Lama, this is what Chinese Communist Party official Zhu Weiqun said: There would be "corresponding action" if the meeting went ahead.
He also said: "If [the meeting] does happen we will take corresponding action to make relevant countries see their mistakes."
These words, among others, show a new arrogance in Beijing that has been fueled by the flawed policy of engagement pursued by recent US administrations. When will the United States realize that the main threat to its values and security comes not from "terrorists" in the desert but from the draconian regime that colonizes Tibet and East Turkestan, jails dissidents, suppresses religious freedom, executes more people than the rest of the world combined, and has been building an army of hackers that is stealing intellectual property and will change the very concept of war?
Read full article here.
As Obama prepares to meet with His Holiness the Dalai Lama, this is what Chinese Communist Party official Zhu Weiqun said: There would be "corresponding action" if the meeting went ahead.
He also said: "If [the meeting] does happen we will take corresponding action to make relevant countries see their mistakes."
These words, among others, show a new arrogance in Beijing that has been fueled by the flawed policy of engagement pursued by recent US administrations. When will the United States realize that the main threat to its values and security comes not from "terrorists" in the desert but from the draconian regime that colonizes Tibet and East Turkestan, jails dissidents, suppresses religious freedom, executes more people than the rest of the world combined, and has been building an army of hackers that is stealing intellectual property and will change the very concept of war?
Read full article here.
བོད་ ཀྱི་ ལོ་གསར་
ད་ལོ་ བོད་ ཀྱི་ ལོ་གསར་ ཇི་ལྟར་ གཏོང་རྒྱུ་ ཡིན་ནམ།
བོད་ ནང་ གི་ རྩོམ་པ་པོ་ མི་ཁོམ་པའི་རྒྱལ་སྲས་ ཀྱིས་ བྲིས་པའི་ རྩོམ་ཡིག་ འདིར་ ཀློག་རོགས།
བོད་ ནང་ གི་ རྩོམ་པ་པོ་ མི་ཁོམ་པའི་རྒྱལ་སྲས་ ཀྱིས་ བྲིས་པའི་ རྩོམ་ཡིག་ འདིར་ ཀློག་རོགས།
Subscribe to:
Posts (Atom)